با همان   بی حوصلگی  بایکی رفقا به طرف ترمینال قم حرکت کردیم درتاکسی کلمات بین من مسئول گروه ردوبدل می شد نشان ازآن بود که اونیز تو حال هوای من سیر میکنه خوب دیگه ماگلستانها اینجوریم دیگه کارش هم نمی شه کرد ولی چیزی که باید درآن اندیشید این که انسان درتمام زندگی مسافر جاده تغییر وتحول پس باید حواسش رو جمع کن که چه ذخیره میکند آیا اندوخته اوحقیقی یا ساخته وپرداخت ذهن قاصر القصه  وارد اتوبوس شدیم  فضای که بخاطره هوای سنگین وبسته اش  دوست داری دریک چشم به هم زدن به مقصد بررسی بعد ازیک ساعت  تازه سردرد بسان مهمان ناخوانده با من همراه شد تکان تکانهای پی درپی اتوبوس هم داستان دیگری بودمزید بر علت ناراحتی وزردو زار شدن چهره ام و….

تولیدی :از:ز-میراحمدی

12مهر95