هان ای دوست طلوع وغروب افلاک برمحور تعظیم است وذره ،ذره کائنات برحول تکریم میگردد وثانیه ،ثانیه های زمان برای حضرت آدم بنا شده تا او نیز برمناره ایمان ندای ربنا سردهدوجذبه های ربوی اورا به سوی خود خواندوذکریارب ،یارب او را  به عرش رساندچرا که راز آفرینش بربندگی است وآنچه که به زندگی معنا وجهت می بخشد آن است که انسان بسان قطره ی به دریای بی پایان ازلی بپیوندد تا شولای عبدصالح بودن برقامتش راست شودواین مهم میسورنخواهد بودمگر انکه انسان خدا رادرهمه احوال ببیند وذات ازلی را همیشه ناظر وحاضر بداند وخدا خواهی، خداجوی براعمال ورفتارش صحه گذارد واین همان مرز شناخت است واقیانوس بی پایان من عرف نفسه درآن حیطه است که انسان به بینشی می رسد که زمین وزمان رادرقلمروذات قدرت لم یزلی میداند وکار رفتارش لحظه به لحظه او را به ذات باری تعالی نزدیک می سازد اینجاست که آیت حق بودن ونشانه خدا شدن دروجودش رسوخ میکند وآنجاست که منش ورفتارش وکرداروگفتارش وصل به چشمه ی میشود که با جاودانگی انسی دیرینه داردوازکلامش دُرّوگوهر می باردودرساحل بی انتهای عزت وبزرگیش می توان خدا دید واین همان بندگی و معنای حقیقی زندگی  است ودرسایه سار این بندگی است که می توان درمیدان مجاهدت با نفس پیروز مندانه عمل نمود وهم خود رابه سپر نفس مطمئنه مجهز ساخت وهم جامعه جهانی را  به این سمت وسوی سوق دادواین همان عید رهایی، عید آزاد سازی انسان از نفس اماره وچنگ زدن به حبل  الله المیتن است

تولیدی:از  ز-میراحمدی