شعر سعدی در مدح و ثتای محمد مصطفی(ص) و اهل بیت ایشان

ماه فرو ماند از جمال محمد                   سرو نباشد به اعتدال محمد
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست           در نظر قدر با کمال محمد
وعده‌ی دیدار هر کسی به قیامت           لیله‌ی اسری شب وصال محمد
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی       آمده مجموع در ظلال محمد
عرصه‌ی گیتی مجال همت او نیست        روز قیامت نگر مجال محمد
و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس         بو که قبولش کند بلال محمد
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد         تا بدهد بوسه بر نعال محمد
شمس و قمر در زمین حشر نتابند           نور نتابد مگر از جمال محمد
شاید اگر آفتاب و ماه نتابند                   پیش دو ابروی چون هلال محمد
چشم مرا تا به خواب دید جمالش           خواب نمی‌گیرد از خیال محمد
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی          عشق محمد بس است و آل محمد