پدر روحانی شهر قلبت آبی دل تو نورانی
فضل توچون گــــــذر رود همیشه جاری
مهرتـو نیز بــــــسان افق دور تماشایی
ای مــــــــــــه نــورانی نفس رحمانی
نفست نیز چـــو باد سحری دلچسب است
وترنمهایت دامنم را ممـــــــلو از گل کرده
باغ احساس مــرا پــــر ســــــنبل کرده
ای مــــــــه تابانم ای همـــه عـــرفانم
مشق من بدخط ومشی مــــن ناچیز است
رود مـــهر امّــــــــا به خدا لبریز است
پدر روحانــی ای صفـــــــــــای ثانی
مشی تو مشق من است تودکه خود می دانی
اقتـــدارت مایه فخر من است به خدا آگاهی
دیــــــــــــــد تو بنــــــد زنداوج حِصار
می گشاید دل ما را به هَــــــــــــــــــــزار
سعه صــــــــــــدرت هم آشنا سازد مرا
آشنا با شمه ای از لطف ومهــــر کــردگار
من بـــگویم با همان صاحب نـــــــــــگار
ای خــــــدا ای اوّلین آمــــــــــــــوزگار
تـــــو نگهدار این پدر باشد که او آموزگار
دلنوشته :زهره میراحمدی