پیک مهربانی
پیک مهربانی را به شمیم یاس ونسترن درهم آمیختم تا شقایق مهرت را به جان ودل فریاد زنم که مولای مهربانم یاعلی بن موسی الرضا سلام، ای آرامش جان وتانی روح وروان، درود
که جان به مـدد لطف تــو پا می گیردوروح به دریای خوان کریمانه ات صفا می یابدوجسم درجنت ماواءیت، روایت تازگی را تجربه می نماید وحکایت طراوات نو به نو شدن را به دور از روزمرگی زمانه بر جان خسته دلان می نشاند.این جان خسته قبل هرچیز دلتنگ کوی توست، نیازمند بارقه مودّتت تا شولای بندگی را به دوش نهدوبذرمعرفت را به جوهر مطیع ومنقاد بودن در شالوده ی وجودنشاندواین بی عنایت تو ای محبوب جانهای عاشق میسور نیست.
ای مولای رئوفم دراین دنیای اضطرار وتشویش بارخاطر شده ام یاریم کن که به مددخدای سبحان یار شاطر شوم
ای مولای غریبم وای عزیز تراز همه وجودم این دل آزرده به چشمه سار شناخت تو چشم دوخته تااز کوثر بلوغ عقلی، جام طهور بنوشدوبه این منش وروش دست یابد که درهمه جا خدامحوری را معیار ومحک اندیشه سازد تا به باور توحید ابدی ومحبت ازلی دست یابد.
ای ضامن آهو این پیک که نگین عاطفه است بسویت می فرستادم تا مرا در برابر تعلقات دنیوی ومنیتهای نفسانی ضمانت کند وضمانت نامه رهایی ام را به دست با کفایتت به امضاء رساندتاچون وارستگان درکنف حمایتت باشم وبسان آهوی خرامان به سوی خدای سبحان طی طریق نمایم.
امـــــید است کـــــه اینگونه شــــود
اثر: زهره میراحمدی
