پر واضح است که نوع بشر همیشه به دنبال این است که در احوالات خود مانند راهبری راسخ و جسور طی طریق کند و از هیچ مانعی  نهراسد و هیچ امری او را از ایمان و عقیده‌اش باز ندارد و به اصطلاح امروز به ابزار مدیریت بحران مسلح باشد و کارهای خود را به احسن وجه انجام دهد و در مشکلات و مصائب چون الماس آب دیده صیقل یابد و این میسور نمی‌شود مگر با تاسی بر خاندان عترت و طهارت  که مشی و منششان رساله عملی اخلاق است و انسان را به سرمنزل مقصود می‌رساند آری باید بار دیگر در خانه علی(ع) را بکوبیم و از دخت گرامیش حضرت  زینب(س) درس بیاموزیم که اسوه صبر است و صفا و شالوده این پاکی و صبوری او  از همان دروان کودکی در وجود این بانوی با کرامت نهاده شده است همان نوگل  فاضله‌ای  که یگانگی خداوند متعال را به پدر که قصد داشت شمارش اعداد را به او آموزش دهد گوشزد می‌کند ومی‌گوید زبانی که به یگانگی خدا مترنم شد دوگانگی او را نجوا نمی‌کند این جواب نقض و نافذ پدر را مسرور می‌کند آری ای دوست باید در خانه عابده آل علی را بکوبیم عارفه عالمه‌ای که از همان  نوبهار زندگی دوستی حقیقی را از آن خدا می‌دانست و لطف و مهر را برای نسل بشر ترسیم می‌کرد نه دچار افراط می‌شد و نه در تفریط‌ها غوطه‌ور بود بلکه با قوت ایمان و چنگ زدن به ریسمان الهی حوادث دهر را یکی پس از دیگری طی می‌کرد  نه معراج خونین حضرت امیر (ع) او را لرزاند و نه صلح و تنهایی امام حسن مجتبی(ع) خم به ابروی غیرت او گذاشت بلکه زیرظل ربوبی به وظیفه خود عمل نموده و  صبورانه همراهی ، تیماداری وپرستاری را سرلوحه کار خود قرار داد وملاطفت را بدرقه راهشان ساخت.اما رسالت عقیله بنی هاشم به همین مقدار خلاصه نشد زینب کبری را باید از کربلایش شناخت از واقعه عاشورا حسینی ش تفسیر کرد و از غم‌خواری  اسیران دشت بلایش ترسیم نمود که به حق یتیم داری کرد و آرام، آرام سوگواری در پیش چشم دشمنان اشک نریخت، ناله نزد و فریاد نکرد ولی خطبه‌ ای خواند که شامیان از بزرگ تا کوچک خود را لعن می‌دادند خطبه آتشینش چشم فتنه را درآورد و خاندان حسین بن علی(ع) را با همه عظمتش از غربت دیروز بیرون آورد و همه حاضران شهادت دادند که گویا علی (ع)بر منبر نشسته و خطبه می‌خواند. خطبه‌ای که ورق دنیا را به نفع اهل ایمان برگرداند و کاخ‌های پوشالی کفر، الحاد را در هم کوفت. یزید عبیدالله را لعن می‌کرد و عبیدالله عمر سعد را بازخواست می‌نمود.و چنان کارزاری گشت که یزیدبن معاویه به ناچار اهل حرم را ابتدا به کربلا و بعد به مدینه بازگرداند این‌ها همه مدیون و مرهونه زحمات و رسالت عمه سادات است که به منصه ظهور نشسته هان ای دوست تو که خود را شیعه می دانی وبر مسلمانی خود مباهات می‌کنی و یابعنوان مادر پرستار یک خانه‌ای  ویا شغل خطیر پرستاری را پذیرا گشته ای .تا چه اندازه بر کار و هدف خود اشراف داری و تا چه میزان پیوند محکم با خداوند منان بسته‌ای تا بتوانیم قطره‌ای از چشمه جوشان ام المصائب را در بحران‌ها  زمانه از خود بروز دهی و جامعه را به سمت و سوی باران رحمت الهی سوق دهی باشد که این گونه عمل کنی. انشاالله

یادداشتهای از :ز- میراحمدی