بنده بودن وعبادت خداوند را نمودن کاری ساده نیست وانسان زیستن ودر برابر ذات عبودیت سجده کردن کار هر

افتاده نیست بلکه انسان برنامه ای می خواهد به وسعت پیچ وخم زندگیش واعتقاد راسخی می طلبد که در

گذرزمان به سوی صعود وپیشرفت قدمهای موثر زندگیش را به موقع بردارد والاجز خسران مبین توشه ای نخواهد

داشت ودراین میان خداوند رحمان سفره ای پهن کرده است به گسترده وجودو ایامی را قرار داده که انسان به

سرعت نور می تواند طی طریق نماید وبه مقصد حقیقی ومطلوب واقعی دست یابد روزهایی چون دهه کرامت که

در باران ملایم فضل خداوند بارتعالی انسان میتواند با باز نگری در افکار ومنش خود ازامیر فضل وکرم آقا علی بن

موسی الرضا (ع) وخواهرش کریمه اهل بیت درس کرامت وبخشش نمودن را بیاموزد که کریم بودن وازخودگذشت

نمودن موهبت بی شائبه ی الهی است در حق بنده وذات بارتعالی آن را به بهاءمی دهد ونه به بهانه وباز اگر

انسان زیرک باشد میتواند درهمین روزها از بارقه لطف خدا درچله موسوی محور زندگی خود را به حول محور

خدایی بودن و وصال ترسیم نماید واز روز وشب این دوره برای هجرت از خود به سوی خدا بهره گیرد.اینجاست که

دید ومسیر حرکت انسان بتدریج تغییر نموده وگویاروش خودرا به سوی یک کاسه شدن ویکرنگی با منش اهل

بیت میگذارد وروز اول ذی الحجه که سالروز پیوند ؛عرشیان است رادر شادی تنها خلاصه نمی کند بلکه منش

فاطمی را با روش حیدری درهم می امیزد تا نمایان گر شیعه علی (ع) باشد واگر در عید الله اکبرالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی

جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ رابر زبان جاری میسازد برای آن است که به این باورقلبی رسیده است

که درسایه کرامت اهل الله میتواند بر آخرت خود خوش بین بود. پیشاپیش عیدالله اکبر مبارکباد

التماس دعا :ز- میراحمدی