پرواضح است که سخن گفتن از انسان پاکی چون حسین بن علی (ع)، بسیار ارزنده و نیکواست؛ چرا که چون جدش رسول الله شاهداست و شهید، مبشر است و نذیر، سراج است و منیر و با چنین نور مبینی آدمی اگر درست بنگرد دیگر جهان تاریک نیست و ظلمت معنا ندارد؛ همو که با قیامش به تو می آموزد که بنده خدا بودن در شعار خلاصه نمی شود و ردای حقانیت در برنمی گیرد؛ مگر آن که انسان به واقع معنای خلیفه اللهی را در کلاس درس بندگی تلمذ نماید و منش الهی درتمام جانش رسوخ دهد. حضرت اباعبدالله حسین(علیه السلام) پیشوایی است که  زشتی سخن نااهلان را، به دریای محبت و عطوفت می شوید و در چشمه سار خلوص نیت تطهیرمی نماید و آنگونه مشی می نماید که برای انسان جز ارادت چیزی باقی نمی ماند.

 حسین همان انسان وارسته ای است که مشق ایثارش هوش از دل دنیا برده، او همان نفس مطمئنه ای است که بی هیچ شک، در راه میراث نبوی قدم برمی دارد و از نثار جان و مال و فرزندان و عزیزان دریغ نمی کند و بردباریش دراصلاح مردمان،  فراتر از زمان و مکان حرکت می کند، چرا که اگر انسان بخواهد این اسوه ازلی را پیشوا و الگوی راستین خود سازد باید از سایه روشن تردیدها با درایت بیشترگذر کند . او انسان کاملی است که سیره اش با عافیت طلبی نمی سازد؛ لذا مصلحت اندیشی های کورکورانه را در نطفه خفه می نماید، تا درخت تابناک رسالت محمدی آسیب نبیند. او عزم سفر میکند سفری به وسعت همه تاریخ  و به گستردگی همه اذهان بشری، سفری که سالاری دارد و سردارانی در وجودش پرورانده که مصداق عینی آرامش اند. کوچک و بزرگشان درس آموز قبیله ایمانند. ندای حق خواهیشان پشت شیطان را می لرزاند و از فداشدن باکی ندارند. بلکه هیبتشان پشت دشمن را به خاک می زند و همه اینها از برکت کسی است که خداوند سبحان او را سید جوانان اهل بهشت می خواند و از برکت وجود این سلاله آل الله است که دلیر مردان ایران زمین در زمان جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس این منش را به منصه ظهور گذاشتند. رهبرشان خمینی (ره) بود و سربند شهادتشان حسین بوده وهست، آنقدر غرق در اندیشه حسینی (ع) بودند که بی ادعا سکان دار جماعت خمینی (ره) گشتند  و آنقدر پای صحبت پیر فرزانه شان از منش حسینی شنیدند که شیدای مرام صادقانه آل ا…شدند و پیروی از مسلک امام حسین (علیه السلام) نهایت آرزویشان گشت وبه فیض عظیم شهادت نائل آمدند .

 توليدي : ز- ميراحمدي